رسانه های پاکستانی در هفته گذشته گزارش دادند که این کشور قصد دارد یک فایروال به سبک چینی را برای جلوگیری از دسترسی کاربران به پلتفرم های رسانه های اجتماعی اجرا کند.
پاکستان آبزرور و دیلی اوسف ادعا میکنند که دولت آماده است یک «دیوار آتش ملی» راهاندازی کند تا از دسترسی مردم به X (توئیتر سابق)، فیسبوک و یوتیوب جلوگیری کند. این رسانه ها همچنین خاطرنشان کردند که برنامه هایی برای فیلتر کردن کلمات کلیدی برای اعمال این خط مشی و مسدود کردن محتوای ناخواسته وجود دارد. گزارشهای دیگر رسانهها ادعا میکنند حتی کسانی که از شبکههای خصوصی مجازی (VPN) برای دسترسی به اینترنت استفاده میکنند، توسط این فایروال دیجیتال ضربه میخورند.
با این حال، رسانه سماع در 10 ژوئن به نقل از عطا ترار، وزیر اطلاعات پاکستان، گفت که هیچ “دیوار آتشی به سبک چینی” در حال راه اندازی نیست، اگرچه او در مورد نیاز به سرکوب سخنان نفرت انگیز و اطلاعات نادرست صحبت کرد.
چنین گزارشهای متناقضی عدم شفافیت در مورد وضعیت فعلی دیوار آتش بالقوه پاکستان و اجرای آن را نشان میدهد. اما، باید توجه داشت که پاکستان سابقه محدود کردن دسترسی مردم به اینترنت، چه از طریق بلوکهای وبسایت یا رسانههای اجتماعی را دارد. برخی از نمونهها عبارتند از بلوک توییتر در سال 2017 که توسط خود شرکت پرچمگذاری شده بود و اختلالات اینترنت در اوایل سال جاری و در زمان انتخابات کشور.
(برای اخبار برتر فناوری روز، در خبرنامه فناوری امروز ما مشترک شوید)
فایروال دیجیتال چگونه کار می کند؟
به عبارت ساده، فایروال ها ابزارهای امنیتی هستند که ترافیک آنلاین را از رسیدن به سایت های خاص متوقف می کنند. آنها می توانند از هدف قرار دادن عوامل مخرب سیستم های رایانه ای یا شبکه های خانگی کاربران منفرد جلوگیری کنند و حتی تهدیدات سایبری در وب سایت های خاص را خنثی کنند.
اگرچه در زمانهای اخیر آنها با سانسور توسط دولتهای سرکوبگر مرتبط هستند، فایروالها ابزاری امنیتی بودند. در واقع، اگر به تنظیمات رایانه شخصی خود نگاه کنید، احتمالاً گزینه هایی برای راه اندازی فایروال های خود با سطوح محدودیت های مختلف خواهید دید. فایروال می تواند یک دستگاه فیزیکی یا یک ابزار مبتنی بر نرم افزار باشد. این بستگی به نیازهای یک کاربر خاص دارد.
در انتهای دیگر طیف، فایروال های بزرگی مانند دیوار آتش بزرگ چین، برای مثال، ابزارهای امنیت سایبری بسیار پیچیده ای هستند که در مقیاس بزرگ برای جلوگیری از دسترسی افراد به بخش های بزرگی از اینترنت نگهداری می شوند. این بدان معناست که دولتهای ملت میتوانند به طور کامل شهروندان را از دسترسی به وبسایتهای رایج در اینترنت بازدارند – مثلاً سایتهای رسانههای اجتماعی یا پلتفرمهای جمعآوری اطلاعات.
![](https://colbe.ir/wp-content/uploads/2024/06/1718511493_397_آیا-پاکستان-از-فایروال-برای-سانسور-شبکه-های-اجتماعی-استفاده.jpg)
در حالی که VPN ها یا مرورگرهای حریم خصوصی می توانند به پنهان کردن مکان کاربر کمک کنند، میزان اصطکاک در روند تلاش برای دور زدن فایروال، بیشتر افراد را از کار می اندازد و کسانی را که فاقد مهارت و دانش فنی هستند دفع می کند.
فایروال های تحمیلی دولت چگونه بر زندگی مردم تأثیر می گذارد؟
هنگامی که یک فایروال توسط دولت-ملت ها استفاده می شود، فعالان، روزنامه نگاران، مخالفان و منتقدان رژیم را از دستیابی به اطلاعات انتقادی از دولت باز می دارد. قطع شدن اینترنت و مسدود شدن رسانههای اجتماعی همچنین مانع از پاسخگویی دولتها یا مقامات نظامی در دورههای ناآرامیهای داخلی و خشونت میشود.
هرگاه قطع یا مسدود شدن اینترنت به طور ناگهانی اجرا شود، شهروندان کشور دچار شکست بزرگی میشوند، آموزش مختل میشود و مؤسسات مراقبتهای بهداشتی برای ارائه خدمات با کیفیت تلاش میکنند.
بر اساس برآوردهای گروه تحقیقاتی حفظ حریم خصوصی دیجیتال Top10VPN، پاکستان در سال 2024 تاکنون اینترنت را برای 1752 ساعت قطع کرده است.
این گروه در گزارش خود خاطرنشان کرد: «محدودیتهای پاکستان تا کنون پرهزینهترین تعطیلی مربوط به انتخابات بوده است که هزینه آن 351 میلیون دلار بوده است.
فایروال ممکن است جایگزین مناسبی برای دولت های ملت مستبدی باشد که می خواهند اینترنت بزرگتر و رایگان را با شبکه داخلی کنترل شده جایگزین کنند. با این حال، راه اندازی و نگهداری فایروال کار آسانی نیست. حتی برای یک شرکت کوچک، پیاده سازی و نگهداری فایروال گران است. فایروال ها به نظارت مداوم نیاز دارند تا بازیگران بد را خنثی کند و آسیب پذیری های امنیتی را به محض شناسایی وصله کند. در سطح ملی، این هزینه بسیار بیشتر است زیرا تعداد بسیار بیشتری از مردم به دنبال دور زدن محدودیت ها هستند.
فایروال ها همچنین نگرانی های ضد انحصاری را ایجاد می کنند زیرا به رقابت آسیب می زند. شرکتها و کسبوکارهایی با عملکرد خوب که معمولاً کاربران بیشتری به دست میآورند، ممکن است مسدود شده و با جایگزینهای مورد تأیید دولت با استانداردهای خدمات و حریم خصوصی پایینتر جایگزین شوند و تجربه کاربر اینترنت را بیش از پیش تضعیف کنند.
علاوه بر این، برنامهها و سرویسها ممکن است برای راحتی مقامات به جای تشویق کاربران به آزمایش جایگزینهای جدید و مستقل ترکیب شوند. فایروال بزرگ چین نمونه اصلی این پدیده است.
هم هند و هم پاکستان سابقه سانسور یا قطع اینترنت را دارند. بر اساس گزارشی که توسط ائتلاف Keep It On منتشر شد، هند در سال 2023 116 بار دسترسی به اینترنت را مسدود کرد.
![](https://colbe.ir/wp-content/uploads/2024/06/1718338930_115_آیا-پاکستان-از-فایروال-برای-سانسور-شبکه-های-اجتماعی-استفاده.jpg)
آیا پاکستان قبلا اینترنت یا شبکه های اجتماعی را مسدود کرده است؟
پاکستان در طول بیش از یک دهه مکررا مانع از دسترسی مردم به اینترنت یا پلتفرم های رسانه های اجتماعی خاص شده است.
گفتگوها درباره یک فایروال ملی به سبک چینی در پاکستان از حدود سال 2012 شروع شده است، اگرچه اطلاعات تأیید شده زیادی در مورد وضعیت این پروژه و جزئیات مالی آن در دسترس نیست.
در سال 2012، دولت این کشور حدود 20000 وب سایت از جمله یوتیوب را به گفته یکی از مقامات اداره مخابرات پاکستان (PTA) مسدود کرد. در سال 2017، توییتر به رهبری جک دورسی در حساب خود در امور دولتی جهانی پست کرد که از گزارشهایی مبنی بر اینکه «دولت پاکستان برای مسدود کردن سرویس توییتر و همچنین سایر سرویسهای رسانههای اجتماعی اقدام کرده است» آگاه است.
اخیراً، در دو ماه اول سال 2024، زمانی که پاکستان برای انتخابات و نتایج خود آماده میشد، دولت دسترسی به ایکس متعلق به ایلان ماسک را برای روزها متوقف کرد. خدمات اینترنت نیز در این دوره زمانی تا حد زیادی تحت تأثیر قرار گرفت. فعالان به این اقدام اعتراض کردند، اما مقامات دولتی آن را به ارتقای سیستم نسبت دادند.
«مقامات پاکستان قبلاً تعطیلی های متعددی را اعمال کرده اند که فعالیت های مخالفان را در این چرخه انتخابات مختل کرده است. گروه حامی حقوق دیجیتال Access Now در بیانیهای در فوریه گفت: حداقل 11 خاموشی اینترنت در آخرین سال انتخابات 2018 اعمال شد و استفاده مستبدانه از خاموشیها تنها تا سالهای 2022، 2023 و اکنون 2024 جسورتر شده است.
با کُلبه وبسایت و مجله فناوری و ابزارهای هوشمند ،بهترین تکنولوژی، بهترین آینده ، بروز بمانید